Bu sabah her sabahki gibi evden çıktım...
önce sitenin içindeki gülleri görmedim...
sonra sitenin önündeki koca ağacı...
görmeyi ihmal edeceğim diğer her şey gibi.
Sadece görmek istediklerimin sığlıklarında geçen bir hayata yürüdüm.
-Fast food gibi bir şey değil mi?
-Ye ve geç, bak ve geç, yaşa ve geç...
oysa hayat aradığımız yerlerin hiç birinde değil.
görmezden geldiğimiz o koca ağacın gölgesinde...
ağaç orada durur, kesildiği zaman burada bir eksiklik var dersiniz,
-ne vardı ya burada?
hatırlamaya çalışırsınız.
-tabi ya bir ağaç vardı burada,
-neydi, çam mı?
-yok değil
-kayın ağacı?
-değil.
-söğüt ağacıydı sanki.
-evet evet bir söğüt ağacıydı...
her gün yanından geçip gittiğimiz derinliğine inip düşünmediğimiz söğüt ağacı.
yaprakları vardır hani ağaçların,
dalları uzanır size bir evren çizer...
sonra meyveliyse meyvesini yersiniz...
ama bir ağaç, sadece bir ağaç değildir...
derinliği vardır.
manası vardır.
kainatta kapladığı hacme karşılık gelen sofistike bir tavrı vardır.
bir kuş için ayrı, çocuk için ayrı anlamı vardır.
rüzgar için ayrı, yağmur için ayrı anlamı vardır.
bir bahçıvan için neler ifade ettiğini söyleyemem size.
rüzgar için, kuş için, çocuk için, yağmur için...
ama ruhunuzun derinliklerine indiğinizde o ağacın sizde bir karşılığı vardır...
bir ağaç, asla sadece bir ağaç değildir...
bir kuş sadece bir kuş değildir.
bir çiçek sadece bir çiçek değildir.
bir insan sadece bir insan değildir...
hiç bir şey sadece hiç bir şey olmadığı gibi
her şey de sadece her şey değildir...
